Günün ilk ýþýklarý uyandýrýyor beni
Gözlerimi alýyor parlayan güz güneþi
Hüzmeleri giriyor penceremden içeri
Isýtamýyor sensiz üþüyen bedenimi
Gri bulutlara inat doðuyor güz güneþi...
Baktýðým aynalarda hayalin gülümsüyor
Uzanýyor ellerim boþlukta kayboluyor
Fýrtýnalar beynimde yýllarý sorguluyor
Susta kalan yüreðim,kendini tüketiyor
Bendeki izlerini yakýyor güz güneþi...
Þair ruhum avare vuslatýn hayalinde
Biliyor sen divane hercai hevesinde
Uçurum kenarýnda hayatýn beþiðinde
Bir adým ötesi ölüm düþmenin eþiðinde
Senli hayallerimi biçiyor güz güneþi...
Gecelerin hüznünden uykularým firari
Gözlerimin neminden yüreðim yangýn yeri
Sendin çýkmaza iten gönül hikayesini
Nazarýnda neden ben oldum aþkýn katili
Akþam kýzýllýðýnda batýyor güz güneþi...
Bülbüller þakýyorsa güz gülleri açmaz mý
Gül-derenin elinde gül kokusu kalmaz mý
Gel-gitler yaþanýrsa yeminler bozulmaz mý
Sevgiler sýnanýrsa aþklar yara almaz mý
Son defa türküsünü söylüyor güz güneþi..
Duygu Þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.