ZELİHA'YA 2

doktor söyledi
sonradan öðrendim adý zeliha
not býrakmýþ bir gün mutlaka uðrayacaköýþ
mutlaka beklemeliydim onu
ama hastaneden ayrýlýrsam nasýl bulacaktý beni
doktorlar taburcu ederlerse ne olacaktý
zelihadan vazgeçemezdim
onu tanýma fýrsatýný yakalamýþken
bunu göze alamazdým
mutlaka hastanede kalmalýydým
4 gün daha kaldým hastanede
doktor bir þeyin yok
git be adam iþine bak dediysede
ben zeliha mý bekliyordum
4. günün 3.saatinde
birden kapýsý çaldý odanýn
camlarý kapattým hemen
gelen zelihaysa çýkmasýn kokusu
paylaþmaya dayanamazdým onu
doðayla bile güreþ tutmaya hazýrdým
kokusunu paylaþmamak için
ve geldi biliyordum geleceðini
içimde sincaplar týkýrdadý
ezan çiçekleri gibi oldum bir an
sanki kelebekler ömrünü bir gün daha uzatmýþtý
kusura bakmayýn diyordu
o ince tiz sesiyle
buyrun dedim buyur ettim içeri
kýrmadý beni oturdu
yataðýn sol köþesine
benim baþým onun baþýyla 50 cm di
mesafeyi hesapladý kendimce
böyle bir güzelliðe 50 cm di
dudaklarým gözlerim
önce kendini tanýttý
bende bildiðimi onu zaten tanýdýðýmý söyledim
sonra ben tanýttým kendimi
uzun uzun konuþtuk
neden bayýldýðýmý sordu
durakladým birden
iþte gene ooluyordu
bildiðim bütün kelimeleri unutuyorum
nutkum tutuluyor enseme bir soðuk vuruyordu
beynim o günkü tepkiyle
ellerim gene buz gözler gene ayný
iþte yine bayýlmýþým olduðum yer
siyah çantalý pembe rujlu zelihamýn
ayaklarýnýn dibine
Sosyal Medyada Paylaşın: