HEP

HEP

Akýl çýkar bazen, kendi aklýndan.
Kalbin atýþýnýn, akla naklinden.
Akýl bile korkar, iþbu þeklinden.
Girer âþýk gönül, halden hale hep.

Ne kadar severse, o kadar asil.
Rehavete düþmez, vermez hiç fasýl.
Hayrete düþerler, bu sevda nasýl.
Koþar figüranlar, rolden role hep.

Ýkra emri ile okundu kitap.
Çok okuyan asla, düþmedi bitap.
Okuyan herkes der, bana bu hitap.
Okunur kitaplar, elden ele hep.

Dört kitapta da var, aþkýn bu hali.
Aþka düþen kula, bakar ahali.
Ýman etmektir aþka, aþkýn vebali.
Gezer büyük aþklar, dilden dile hep.

Girince bu gönül, halden hale hep.
Yayýlýr sedalar, selden sele hep.
Gidince âþýklar, ilden ile hep.
Konar her bir bülbül, gülden güle hep.

Mustafa EROL
29.KASIM.2014
Manavgat / Antalya



Sosyal Medyada Paylaşın: