MENDİLCİ ÇOCUK

Ayaz var bugün Kütahya’da…
Kaldýrýmlar acýmasýz…
Tüm soðukluðunu vuruyor ayaklarýma…

Sevgi Yolu’nda yürüyorum,
Ve bir çocuk görüyorum.
Pantolonunun dizleri yýrtýlmýþ,
Görseniz;biçare hayatýndan býkmýþ.

Ufak bir karton sermiþ kaldýrýma,
Üzerinde de üç beþ paket mendil…
Aðlamaklý bakýyor suratýma,
Gözleri yalvarýyor,suskun bir dil…

Birkaç adým gidiyorum,
Sonra geri dönüyorum,
“Kaç para?”diyorum ve bekliyorum.

Yüzü gülüyor biçarenin,
“Gönlünden ne koparsa…” diyor.
Onun yüzü gülüyor,
Benim gözüm doluyor.

Ben “Ayaðým üþüdü.” diye söylenirken,
O,yerde baðdaþ kurmuþ oturuyor.
Ve iþine devam ediyor,
Mendil satýyor,
Yürekler yakýyor.

MUSTAFA NECDET


Sosyal Medyada Paylaşın: