HİÇ

Seni gördüm dün gece rüyamda,
Farkýnda mýsýn bilmiyorum…
Bazen teþrif ediyorsun ya…
Sanki yüzünü unuttuðumu
Ve de yüzünü unutmak istemeyiþimin
Ýnkar edilemez kanýtý olan,
Bedenimde istemsiz olarak meydana gelen
O acý çýrpýnýþlarýmdan haberdarmýþsýn gibi…
Gel ne olur!Bazen deðil;her gün gel.
Gel ki;unutmayayým güzel yüzünü,
Gel ki;yad edeyim kendimce,
Günlüðüme, hediye ettiðin kalemle yazdýðým,
Acýyý, tatlýyý, bir de aþkýn tuzu biberi olan
Arada kalbimi burkup,
Yaný sýra burnumun direðini sýzlatan hüznü…
…
Aklýma gelmiyor senden baþkasý,
Ýçinde SEN olan gün günlerin en hasý.
…
Seni üzdüðüm günler aklýma geliyor,
Piþmanlýk ibresi ruhumda iki yüze vuruyor,
Ve hayat yolunda radara yakalanýyorum.
Sonra üç beþ klasik soru:
“Neden durgunsun Mustafa?”
“Ne düþünüyorsun ALLAH aþkýna.”
Ben de cevaplarýn en sinir bozucusu olan
“HÝÇ” cevabýný veriyorum.
Haksýz mýyým söyle!
HÝÇ deðil mi?
…

MUSTAFA NECDET









Sosyal Medyada Paylaşın: