Sancýlar vurur geceye ay üþür penceremde
Gölgesiz karanlýðýn iniltisi duyulur yaný baþýmda
Ahh!
keder vurur gecelerin diline
Dudaðýmda son cümleden sancýlar
Dil sussa yürek susmaz
Eski bir hayalin peþinden savrulurum
Rüzgar yetiþemez yaðmurum dinmez
Sarýlýrým
Yüzümde yaralarýn çizgisinde kendime
Korkak bir kedi kývraklýðýnda
Soðuk camlarýn ardýnda beklerim
Sýcak bir tebessümün yola vuran aksýný
Ýçimde titreyen duygulardan þarkýlar
Kendim söyler kendime inlerim
Ben her gece kederli þarkýlarda ölürüm…
Hatice saygý