BABAM

Babam

Umuda sakladýðým düþlerim
Çileye dönüþüyor babam

Sallamam gereken mendilimde
Gözyaþlarým, hayatýn intikamýný beslercesine
Acýnýn üstüne gelen acýyý filizlendirip
Buz kesmiþ duvarlarý anýt gibi dikiyor önüme

Perde perde ýslanýyor duygularým

Yerine kimseleri konduramadýðým öksüzlüðüm
Çocukluðumu unuttururcasýna
Hayatýn nasýrlanmýþ ellerini
Çaresizlik mecburiyetiyle seriyor önüme

Sen de aklýma düþmesen
Ne saçlarýmýn üþüdüðünü hissedebiliyorum
Ne de özgürlüðümün sürünerek çürüdüðünü

Arada bir de olsa, rüyalarýma gelsen diyorum
Sýcaklýðýnla diriltsen öldürdüðüm sevinçlerimi
Bakýþlarýnla ýsýtsan titreyen yüreðimi
Anlatabilsem dertlerimi
Güvencim, gücüm olsan
Öyle muhtacým ki

Soðumuþ yanaklarýný öptüðümden bu yana
Ne çok zaman geçti
Tabutlara düþman olmuþluðum iþte bu yüzden

Büyüdüðümü düþündükçe
Çocukluðumu bulduðum çocuklarýma sýðýnýyorum

Babasýný hiç tanýyamayan anamýn yazgýsý
Ýrsi bir hastalýk gibi ben de tecelli etti

Þimdilerde, senden sonra bir ateþle daha yandý içimiz
Yaþamadan, Yaþayamadan apansýz
Ecelle el ele tutuþup
Senin topraðýna göç etti abimiz

Babamýn omzu saydýðým
Anamýn döþünde sel oldu
Çoraktan nehirlerimiz

Kara kâbus gibi, kahýrlara büründü günlerimiz

Öksüz, kimsesiz, karma karýþýk
Yaprak dökümüyle geçiyor günlerimiz
Bugünler de yangýn yerine döndü evlerimiz

Selda YILMAZ



Sosyal Medyada Paylaşın: