DUYARSIZ EVLATLARA

(Anneler ve kayýnvalideler adýna)

Koþ ellerin peþinde hiç kesilmesin hýzýn
Düþersen bir gün sen de bir boþluða ansýzýn
Senin de yüreðinde dinmezse eðer sýzýn
Anlarsýn beni ama o an çok geç olacak.

Kýrýldý bir kanadým tek kanatla uçamam
Ebedi mahkûmum ben istesem de kaçamam
Kanayan yüreðimi sana asla açamam
Tek dileðim tez elden bu ömrüm son bulacak.

Candan sesleniþini beklemekten yoruldum
Kul oldum köle oldum her umuda sarýldým
Yaþamaya hakkým yok, bu dünyaya darýldým
Bedenim dar geliyor nefesim boðulacak.

Anladým ki ben asla kazanamam gönlünü
Olmayacak hayalle harcamýþým ömrümü
Son piþmanlýk faydasýz duyarsan öldüðümü
Bil ki kýyamete dek yüreðim kanayacak!

Ölüm baþým üstüne, yolunu gözlüyorum
Artýk kimseyi deðil, topraðý özlüyorum
Ona kavuþmak için her yolu izliyorum
Gidiþimle gönüller huzura kavuþacak!

Korkma ah’ým yok sana, kaderime dargýným
Hatanýn çoðu bende, ben kendime kýrgýným
Yüküm yarým asýrlýk, taþýmaktan yorgunum
Sen aðlama, bulunur ardýmdan aðlayacak!

SU KILICI

Not: Bu þiir , hayýrsýz oðlu ve gelini yüzünden birkaç yýl önce kanser olup Hakkýn rahmetine kavuþan Fatma dostumun adýna, empati yoluyla yazýlmýþtýr. Onun duygularýný hissederek yazmaya çalýþtým. Belki taþ kalpli oðul gelin, kýz ve damatlara bir ibret olur mu diyerek...Ruhu þad olsun Fatma annelerin.
Sosyal Medyada Paylaşın: