Tortu 6-Deli Çoban

uykum kaçardý ya da..
yazma iþtiyaký ile..
sabahýn çok erken saatlerinde yazardým..
þiirlere yorum yapardým

devam eden hikayelerde olurdum her zamanki gibi
yine bir hasret yüklü haikaye-þiirlerdeydim
ana tema yine (aþk deðil) sevda idi
Anadolu’nun baðrýndan kopan
vuslat bilmez-düþlemez sevda

olacak ya
çiçeðimiz papatya
kýzýmýzýn adý Hasret..
....
ve caným demekle kalmaz
canýmmmm diye m’ler uzardý mektuplarda

!!
bir gün çok sert mizaçlý birinden
sert yorumlar mesajlar düþmüþtü
hesap soruyordu
cümleler “-nerdesin..” le bitiyordu

o memleketten bu sene 22 –Þubatta geçtim.
ne daha önce,
ne de daha sonra o memlekette olmadým hiç diye
yeminler ettim..

ben "o" olmadýðýma ikna ettim ama
bu defa
"-o nerede"
..
”-sen kimsin”
onu bilmediðime ikna olsa da
bu defa..
“-beni nereden tanýyorsun?”
olmadý
“-beni sana kim anlattý?”
daha sonra
restler küfürlere
küfürler beddualara döndü..

oralý tanýdýðým birkaç þair var yazýþtýðým
birkaç okul bir de asker arkadaþým diye
sürdürdüm ikna çabalarýmý

“Deli Çoban”ý sanýyordu beni
deðilse de
onu bildiðimi..
ya da Deli Çoban’ýn hikayesini
..
“olamaz”dý bu kadar

bir Edebiyat Defteri okuru

“-Deli Çoban’ý buldum”
..
“-her þey senin anlattýðýn gibi”
“-kýzýnýn adý hasret”
“-derdi Sýla..”
“-sabahlara kadar
þafak vakti..”
demiþ..

özetle
“-20 yýl geçti
dediðin gibi
iki oðlum var
eþimden ayrýldým..
okyanuslar ötesindeyim
dinmedi mi öfken
dönmedin mi köyüne
çalmayacak mýsýn kapýmý
hala inanmýyor musun bana
unuttun mu oðlak güderken
verdiðin sözleri,
ettiðin yeminleri
teperce koþuþturduðumuzu
seni bekliyorum
yeter artýk..”
diyerek yalvardý günlerce

sonra kesildi iletiler..


bir-kaç gün sonra
bilinmeyen bir numara aradý
sesinden sevincini anlýyordum.. o idi
“-döndüm..”
bir þey diyemeden
kýzgýnlýðý, öfkesi þimþek gibi
neredesin
görüþelim..

yemin ediyorum
ben Ýbrahim Çelikli dedim..

gece saat 04..

“Ýbrahim Çelikli”
…
"ver onu telefona"

ben "Ýbrahim Çelikli"

"o zaman bulut otele gel"

5 dakikaya oradayým..

caddeye taraf bakan
sigara içen
kýsa boylu ama
devasa görüntülü
çatýk kaþlý güzel bir Karacakýz
kocaman ellerinin içinde
aciz bir eldi benimki
küçümser bir eda
bir piþmanlýk içinde

“rahatsýz ettim” dedi.


Sn M.Fikret Ünalan’a teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın: