Bugün çok yorgunum anne Yýllarýn özlemi taþtý yüreðimde Düþtüm çýkýlmaz düþüncelerin içine Yýldýz gibi kayýyor hayatým tut ellerimi anne Bendeki bu delice çabayý hep yanlýþ anladýlar Aþk deðil sýðýnacak kapý aradým anlamadýlar Ben köþemde hýçkýra hýçkýra aðladým duymadýlar Yandýðýmý göre göre beni kurtarmadýlar
Kimisi aþk dedi bunun adýna anne Kimisi menfaat, Kimisi boþ iþ Ben sustum sadece aynayla konuþtum anne Býktým artýk savaþmak istemiyorum gecelerle Ben el uzattýkça kýrýldý her yaným Þimdi tanýnmýyor artýk sol yaným Bitmek bilmiyor dayanýlmaz acýlarým Saraným yok anne kanýyor hep yaralarým
Bir aþk olmalýydý belki de hayatýmda Belki o zaman düþmezdim bu boþluða Onun için bile düþman oldu tüm tünya bana Kalakaldým yine þu kapkara dört duvarla Buugün çok yorgunum anne Seviyorum dediklerim hançerle koþuyor üzerime Bir art niyet arýyorlar her cümlemde Ve ben yine sýðýnýyorum kaðýt kaleme
Benim yüreðimde saðlamdý bir zamanlar Týpký bunlarý yazan kalemim gibi Yüreðimde zerre derman býrakmadý deðerli olanlar Mürekkep bile tehdit ediyor kalemimi Aaaah bir zamanlar ne çok severdim gülmeyi Þimdi unutmuþum tadý olan her þeyi Acýya dost olmuþum bilmeden kendimi Unutulmuþ kalmýþým toz kaplamýþ kitap gibi
Özgür Aksoy Sosyal Medyada Paylaşın:
Esirin-oLdum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.