sonbaharýn küfü sinmiþ yapraklarýn son nefesiyle kýþý kollarýna aldýðý bir mevsim göçü ne ben çocuktum,ne gençliðimi bilecek kadar ölü beyazý severdim yürek kadar ak bir güvercin kadar hür boþunaydý içim dýþým bir diyerek bana geldiðin gidiþin geceyle nikahlý yüreðim kadar kara
aðlýyordum, aðlýyordun
tam sokaðý döneceðin yerden ýslandý kaldýrýmlar gözyaþlarýmýz firari her yerde kaçak gülücüklerimiz sabýkalýndý sevda türkülerimiz sustuk koca bir yarýný piç edecek kadar kusursuz bir ayrýlýktý içimizden geçip giden
ne sen sordun ne ben söyledim kal diye saatlerce sus olduk mevsimlerce düþ aðladýk kendimize söylediðimiz yalanlarýmýz kadar ve susturmayý unuttuðumuz kalbimiz her sarý gönül aðrýmýz ne sen gel dedin sararan yapraklarla ne de ben beyazým þimdi boydan boya
Sosyal Medyada Paylaşın:
lemide Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.