Gözler Açık Gider
Yaklaþýnca ecel,insan garipliðini hisseder.
Çýktý mý son nefes,yan tarafa düþer eller.
Göz bebeðin þiþer,gözler açýk gider.
Bir þey iþitemezsin,iþitme duygularýndan
Çekerler ruhunu,parmak uçlarýndan.
Dikilmiþ gözler,ruhun çýkýþýný seyreyler.
Ruh azar azar çekilir,dermanýn kalmaz.
Ýnsanýn iþitmesi,ruh çýkýncaya kadar kaybolmaz
Bakýþlar iki tarafa kayar,gözler açýk gider.
Ruhumuz bu eskiyen elbiseyi atar.
Amelinle imanýnla kendini ateþten kurtar.
Son bað koptuðu zaman,gözler açýk gider.
Bilmiþ ol,her nefis ölümü tadacak.
Tenzili Hakim de, tekrarlandý tekrarlanacak.
Beden terler,ruh çýkar,gözler açýk gider.
Bunlar hep gerçek,sen beyhude san.
Ruhun çekilip,son baðýn kopacaðý zaman.
Dilin tutulur,çenen düþer,gözler açýk gider.
Brüksel / 2001
Ali Kýlýç Kakiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.