Yaþayan bir ölüyüm ben.
Bazen sabahýn seherinde can bulur ruhum.
Güneþin ilk ýþýklarý ile uyanýrken,
Mahmurlu gözlerime dolar bütün umudum.
Usulca kaldýrýrým baþýmý taþ yastýðýmdan.
Bayat bir dilim ekmek ve üç beþ zeytin tabakta kalan.
Ütünün icadýndan habersiz cepleri delik bir takým elbise.
Adýna kahvaltý dediðim açlýðýmýn ardýndan.
Salarým kendimi güne,
Nereye olduðunu bilmeden attýðým her adýmda.
Aklýmda sen olduðun,
Ama yanýmda olmadýðýn için tekrar tekrar ölürüm.
Yürürüm...
Nasýl geldiðimi bilmeden
Denize ayan bir bankta bulurum derbeder bedenimi.
Erimiþ,bitmiþ.
Sanki sensizlikten çürümüþüm de,
Kader beni martýlara yem etmiþ.
Sonra denizde can bulurum.
Yüreðimin her atýþý dersin ki azgýn bir dalga.
Arka arkaya,
Defalarca atarým kendimi hayatýn kýyýlarýna.
Yine biçare,
Dönerim geldiðim gibi yaþamýn eþiðinden.
Bir daha ölürüm, yine yeniden.
Bazen de günbatýmýnda can bulurum.
Batan güneþe inat tutunurum hayallerimdeki ellerinden.
Sen olmasan da,
Asla vazgeçmem senden.
Ve gece çöker bütün karanlýðý ile üzerime.
Ölürüm iþte.
Sen bilmezsin.
Ben günün her anýnda ölürüm.
Kader sensiz ve savunmasýz yakaladý beni yüreðimden.
Vazgeçmese de bahtým beni süründürmekten
Ben de pes etmeyeceðim yaþýyorken ölmekten...
__________________________Murat Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.