Figüran
Þöyle bir geçiyordum sokaðýndan.
Hayal kýrýklýðýna uðradým.
Yanlýþ mý yaptým ne ?
Aslýnda ben,
Ben aslýnda sana uðrarým diye düþünmüþtüm.
Ayaklarým doðru yoldayken,
Beynim karýncalandý birden.
Hayallerim neden yýkýldý ?
Girdiðim sokak mý yanlýþtý yoksa ?
Yoksa kurduðum hayaller mi ?
Hep benimle çýkarsýn sanmýþtým,
O mavi boyalý demir bahçe kapýsýndan.
Kollarýma girdiðini düþünürdüm.
Tebessümler daðýtýrdým baharýn gülen yüzüne.
Senin saçlarýn daðýnýk,
Ellerin ellerime kelepçeli.
Ter bassa da býrakmazdým hiç.
Korkardým sanki.
Sinemaya diye çýkardýk.
Ama çoðu kez kaçýrýrdýk filmi.
Biz de kendi hayatýmýzýn senaryosunu kurup,
Perdeye döker oynardýk.
Hep baþ roldeydik.
Geri kalanlarsa figürandan ibaret.
Benim hayatýmýn baþ rolünde hep sen olacaktýn.
Hem de son nefesimi alana kadar.
Þöyle bir geçiyordum sokaðýnýzdan.
Hayal kýrýklýðýna uðradým.
Nereden bilirdim ki...
Daha ikinci sahneye geçmeden senin senaryonda öleceðimi.
Sendin benim filmimin baþ rolune oturan.
Ben ise senin için,
Sadece bir figüran...
_________Murat BULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.