bazen öyle çok özlüyorum’ki seni saatlerce yaslandýðým duvarlar bile benden sýkýlýyor
koyuyorum elimi cebime eðiyorum baþýmý hava soðuk gündüzler çoktan olmuþ gece
yüküm sýrtýmda tenim üþüyor gölgem gidiyor ben gidiyorum
bilmiyor’ki adýmlarým yüreðim kime aðlýyor
hey sessiz gecelerin sessiz adamý yine hüzün sardý dört bir yanýmý aðla aðlaya bilirsen
duygularým söylenip duruyor kendi kendine içimde birikiyor sessizliðim güm’be gün
oysa naðmeler dilimde sessiz þehrin sessiz çocuklarý gibiyim kendi kendime dertleþtim bir elimde toprak bir elimde güneþ umutlarýma düþledim seni oyalayýp durdum yýllarca hayatý... Hüseyin YANMAZ 21/11/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.