Bir mum ýþýðý gibi titrerken yüreðim; Senin zamanýnda kaybolmuþtum. Dakikalar kovalarken saniyeleri; Göremedim ayrýlýk vaktini.
Þimdi sokak lambasýnýn altýnda otururken, Islatýyordum yaðmur tanelerini. Dertliydi rüzgar hasret kokarken senden. Akþamýn karanlýðý da ; Daha bir karanlýk daha bir yalnýz artýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Kalkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.