BEJÎNG

senelerdir sürer ,her gün mevsimsizlik ,
imbat yeli eserken yanlýz gitmekten korkum!
zamanýn en durulmaz yerinde umut prangalý .



pencereme kara menteþeyle çivi
çakmýþ felek
malum serseri fýrtýnalara gebe,buðulu mevsimler .
sürgünlerimden ceplerim bejîng ,buruþuk takvim yapraklarý doldu.
malum ,aybaþýný bekler evdekiler


saraylar yapýlýyor dediler ,
paþalarýn veledleri için .odalari cýncýklý / boncuklu ...
sordular da artar/sa dedim ekmekten ,alacaðým .
ýslak çoraplarýma yesyeni bir ayakkabý .


resmetmeyin !utanýr paþalar...
biterse bu kâtre kâtre hüzün inanasým gelse keþke..
izbe gecekondularýn çatýsý heryerden delik deþik feleðin týp ,týp damlar

yataðý/m hep ýslak yaðmurun yüzünden/mi ?
Hani ner dee ,bereket ?
O þehir bu bu þehir yoruldu ayaklarým
ben susmuþtum

patlamýþtý zeki gözlerde resm olmuþtu kara lastiklerim
kafa kaðýdýmda siyah beyaz /dým burdada ..
Oysa/ki dilim yoktu sus pustum deðiþen neki ?



tayyarenin kanadýna tek elle tutunmuþtu umut
birdahamý ,birdahamý hep bu pervasýzca kaybediþlerim..
hani nerde tebessümlerimiz ?
rüzgâr gülü/mü çaldý pervanesinemi takýldý ?
bulutlaramý karýþtý o naif gülüþlerimiz
bu köhne sokaklar ,


yok/sa biz bir paket makarnayla susturulmuþ
vurgunlara alýþmýþ
sýðýnaklarda kaybolmuþ köleler/miydik hepimiz .?









(bejîng ),kalbur








nurcihan
Sosyal Medyada Paylaşın: