son þiiri yazacaðým beyaz bir sayfasýn sen
...
belirsiz bir yerin kayboluþuna
heybede tedarik umutla gidiþimdir seni sevmek
düþleri çoktan söndürülmüþ ömürlere aðlaþarak
hangi uykunun dalýþýndasýn demeden
gözleri kapalý yolculuklarýn gecelerine düþtüm
her elimi buðulu camýn ýslaðýna deydiðimde
gözlerinden sürülen yaþlarýn
tuzuna geçirdim parmaklarýmý
hep ayný yerde görüp
sonra ayný yerde kaybetmekti seni sevmek
köyler vardý
çoktan ýþýklarý öldürülmüþ
toprak yollarýnda üþüyen çocuk gölgeleri
taþý yosun baðlamýþ ölüleri vardý
yolumun soluna düþmüþ
kendi kederiyle yalnýzlýða belenmiþti
geçip gittim hanelerin sessizliðiyle
önüme düþen aðaçlarýn köküne sordum seni
geçip gittim herþeyi, herkesi yitirerek
kuþlarýn yuvalarýna sýðýndým
akan derelerin bin yýllýk sesine
kapýlara belenmiþ gitmelere inat
mazlum bir türküyü takarak dilime
saçlarýnýn daðlarýnda eþkýyalýktý seni sevmek
üzerime gülüþünü giyip
asfaltlarýn sökülmüþ derisinde yürüdüm
yanýmdan geçen rüzgarýn her dokunuþu
ellerinin o kifayetsiz sýðýnýþýydý tenime
baþýmýn üstünde
kýrlangýç göçlerinden kalan izler
avutulmuþ çiçekleri içime çeke, çeke yürüdüm sana
rakamlarýn günü belirleyiþinden uzak
zamansýz bir gerçeðin tarifiydi seni sevmek
bulutlarýn toplanýp
yaðmurlarý topraða iliklediði gecelerde
duvardaki gölgelerde seyrettim seni
ruhumun kentlerini terk eden sýcaklýðýný
aðrýyan yanlarýma sürüp ah demeden düþledim seni
þiirler sardýðým kaðýtlarý
gözlerinden kalan ateþle yakýp
aðýr, aðýr yüreðime çektim mýsralarý
virgülsüz,noktasýz illegal yazdým seni
ve oturup savaþ doðuran dünyanýn orta yerine
tüm gülüþlerimi aðlayan çocuklara vermekti seni sevmek
aklýmýn firarýnda dövülmüþ düþlerim var
halbuki sevdiðim kadar sevdim insanlarý
sevdim sende tüm tabiatý
artýk bitip tükenmeyen bir masalsýn bende
kar yaðarken güneþ açan beþinci mevsimdir seni sevmek
...
þairlerin ressamlarla düet ettiði aþk notlarýndan ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.