Yalnýz baþýna ýslandým yaðmurlarda, Üþüdüm baþkent ayazlarýnda, tutunacak bir el aradým, Baþýmý yaslayacak bir omuz, Boþluða düþtüðüm anlarda, Bulamadým senin yokluðunda. Her gün deli divane yollara düþüp Kokunu aradým baþka insanlarda, Seninkine benzeyen gözler, Seni andýran yüzler aradým, Bulamadým senin yokluðunda. Yasakladým sendin içimde, Alýþamadým her gece senin yokluðunda, Elbet duyacak.dönecek dedim, Oysa sen duymadýn,geri dönmedin. Her gece yalvarýp rabbime ’ Bir tek seni, Yalnýz seni istedim, Her geçen gün biraz daha sevdim, Biraz daha özledim, Özlemlerle büyüttüm seni içimde, Öylesine büyüdü ki sonunda özlemim, Seni özlemeyi sevdim. Öyle çok sevdim ki özlemini, Gün geldi seni deðil, Yalnýz seni özlemeyi sevdim....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayten özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.