Özü saðlam benim diyen adamý,
Birce bakýþ dörde böler gözlerin !..
Pür sevda göynütür esrik baþýný,
Külünden helallik diler gözlerin !..
Yýlkýda tav almýþ bir çifte kýsrak,
Savar her ataðý þaha kalkarak;
Yýldýrýmlar çakar, savrulur mýzrak,
Emel kalkanýný deler gözlerin !..
Ýpekten yumuþak, elmastan kavi,
Baktýðý nesneye düþürür sevi,
Yazýn bal rengidir, kýþýn buz mavi,
Baharda yeþile çalar gözlerin !..
Bilirim öfkesi borayý biçer;
O naz-ar mihengi sabrýmý ölçer;
Bilge’nin aþkýyla kendinden geçer,
Ruh eþine candan güler gözlerin !..