ZAMANIN METRESİ OLMUŞ İNSAN

Unutmaya havalanmýþ
Beklediðini görmeyen, hayatýn

Bütün anýlarýný
Silmek istiyorum.

Aklýný nefsine rendeleyip
Yarý tanýnmaz olanlarý gördükçe,

Hangi medeniyetin
Sesini uçuracak
Bu ibret alýnasý
Kokuþmuþ, çirkin aðýzlýlar,

Ve zamana kim yaslana bilmiþ ki;
Acýya çýðlýk atmadan.

Toprak sarmýyor mu
Arsýzlýða meyledip
Sabrýna hançer vuranlarý.

Ruhumun yataðýnda
Bu sýnýflandýrýlmýþ bakýþlarýn
Anlamýný süzmek

Öfkeli yaþamý
Doðrulamýyor artýk.

Ýþte ben bu yüzden ,

Hayali Tanrýya yetiþmemiþ
Gönlü buz bahçesine dökülmüþ bir ömrün
Topraðýný sürüyorum.

Zamanýn beþiðine uzanarak.

Sandýðým ve bir zamanlar sözüyle,
Ateþlenmiþ vakitlerin,

Aklýma hibe etmiþ olduðu
O soðuk dokunuþlara gebeyim

Yalnýzlýðýmýn karnýnda yüzdükçe.

Bunca sevimsiz mevcudiyetlerin
Doðurganlýðý arttýkça,

Hayattan arta kalanlarý emecek aklý
Kim kontrol edebilir ki ;

Ümitlerden dem vurup.

Heyecanlarýmýn merakýna saplanmýþ
Zaaflarým ve

zamanýn metresi olmuþ
Korkularým varken.

Yazýk ;

Canýmýn nabzýný düþürüp
Ýlahi gücün, yarattýðý ben

Yaþamýn ruhunu
Böyle mi öðrenmiþim

Varoluþ biçimine ihanet ederek...


Sosyal Medyada Paylaşın: