* Merhaba Kaptan *

Anýlarý siliyorum, Babil’in Asma Bahçelerinden
kimse öðrenmesin uðrunda öldüðüm esmerleri
varsýn için için inlesin, kalbimin sisli dumaný
her þeyim sana emanet, esirgeme ölümden:

Ah... çilemi bir çocuk nazýyla emziren ömrüm
yeter ayrýlanlar aðlamasýn;
hüzünler piyano tuþunda, hadi bir þarký söyle
cennete gönder melekleri
biliyorsun har aþkýn bir tadý varmýþ
köpüklü bir kahve tadýnda
gidiyorum
taptaze bir Ege rüzgârý
limanlarda yorgun düþen gemiler demir atma telaþýnda
merhaba kaptan
merhaba mavi deniz.

Sahi,
hangimiz anlatmýþtý Orhan Veli Kanýk’ý ,
hangimiz okumuþtu, Ýstanbul’u dinliyorum
gözlerim kapalý þiiri
düþündüm de resmine bakarken aðladým
beni baðýþla,
sensiz dört duvar arasýndayým
hayat benimle dalga geçiyor, senin gibi
diyor ki:
baþka bahara.

Seni sevdim, bir cadý aðacýnýn dibinde
ne gecenin karanlýðý, beni etkiledi ne de
geçen faytonlarýn romantik tekerlekleri
uzanýp dudaðýndaki gülücükleri öptüm
rüya gibi bir þeydi, o senli saatler.

Taksim’deyim, tek tük ayak sesleri
bu þehrin þarkýlarýný dinlediðim zaman
içimde damla damla bir heyecan birikiyor
gözlerim seni arýyor, anýlar yakýyor genzimi
artýk ayaklarýmý bu kaldýrýmlardan ayýrmalýyým diyorum
yapamýyorum, yeniden baþlýyorum direnmeye
çünkü bu þehirde sen varsýn,
içimdeki seni yitip gitmek bana yakýþmaz
sokul bir tanem, sokul bana, omuzlarým yalnýz kalmasýn.

Nuri Daðdelen
31/10 2014
Sosyal Medyada Paylaşın: