Giderken bu þehirden düþündüm de; Özleyeceðim o kadar çok þey var ki. Önce gülmeyi, mutlu olmayý, sonra BABA’mý evet yiðit BABA ’mý! Babam sen ne dersen doðrusunu dersin, Sen ne söylersen has söylersin. Ve bende öyle yaptým. Bu þehirden o gül kalbinden giderken. Önce güzelce bir týraþ oldum, Ýstediðin gibi;yani kýsa saç. Eve geldiðimde kendimi bu defterin baþýna zor attým. Ve sonra... Gözlerimden günlerce biriken yaþ damlalarý düþtü. Ve yine... Ayrý kalacaðýmýz her gün için ayrý aðladým. Bunu söylemek benim için çok acý ama; Kendimi bir an vefat ettiðin güne götürdüm. BABA’m! Hiçte hoþ olmayan þeyler gördüm. Baba’m! O gün gelmeden ben, Bu gün seni sevdiðimi, Sana layýk bir evlat olacaðýmý haykýracaðým. Göreceksin BABA’m
01.11.2006/çrþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa_mandıralı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.