Vurgun yedi gönlüm,
Sol yanýmdan.
Döküldü kelimeler ,
Dudaktan.
Boyun eðdi yaþlar,
Kaderine.
Sayfalar ýslandý seni yazmaktan...
Beklemek gündüzün adý,
Gecelerse özlemin oldu.
Adýný düþünmek bile ,
Mutluluktu.
Tek bir nefes ,
Yada sesin,
Artýk gelsin.
Dualar etmek beni yordu.
Ama umudum hep var oldu.
Bir gün dedim..
Hep bir gün...
Gelecektin biliyordum.
Günler ,aylar,
Asýrdý sanki.
Umudumu hiç yitirmedim.
Gecenin bir vakti,
Saat kim bilir kaçtý.
Kapýnýn sesini duyup irkildim.!!!
Göz bebeklerim fýrladý yerinden.
Nasýl koþup sarýldým bilmiyorum,
Çünki ben sende kayboldum.
Dudaklarým yakaladý,
Nefesini öptüðüm yerden.
Ellerimiz birleþti ,
Tekrar kaldýðý yerden.
Öldüm de cennettemiyim yoksa ben..!!!
SEDA KARAKAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.