Yaðmur ne de güzel yaðýyordu ,
Biz seninle pencere önünde otururken .
Elimizde çayýmýz dilimizde ,
Hafiften alaturka bir beste .
Arada aþkk derdim sana .
Biz derdin ...
Son okuduðum romaný anlatýrdým .
Arada eleþtiri yapardýk .
Çocuklarý , kedileri , komþularý anlatýrdým .
Nede çok derdin var deyip gülerdin .
Her aþk deyiþim ;
Yüzünü son kez görecekmiþim gibi ,
Gözlerini ezberlemek içindi .
Ama sen bunu hiç bilmezdin ..
Ben defalarca aþkkk derdim ,
Biz derdin bakardýn yüzüme .
Bense yüzünün tüm hatlarýný alýrdým ezberime .
Ýçim giderdi gözlerine ,
Ellerine ,
Dudaklarýna ,
Ölüm bu kadar yakýnken ;
Her saniyesi benim için deðerliydi .
Ama sen bilmezdin .
Bilmezdin seni senden daha çok sevdiðimi .
Kendimden bile kýskandýðýmý .
Seni üzmemek için nelerden vazgeçtiðimi .
Sen yine bilme sevgili benim seni ne kadar sevdiðimi ..!!!
seda karakaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.