EYLÜL AKŞAMLARI

Gönüller bir garip hasta olur eylül akþamlarýnda
Gözlere hep yaþ dolar böyle ayrýlýklarda
Sonra kaybolur insan kendini arar anýlarda
Boðulur da bulamaz ismini, o bembeyaz sayfalarda
Kul köle olur insan yanýp durur bütün kapýlarda
Sorar: “Sevdiðim nerede, hangi yollarda?”
Diyemezler ki: “Sevdiðin bataklýklarda,
Sevdiðin boðulmuþ, kaybolmuþ o yýllarda
Sevdiðin eskimiþ, yaþlanmýþ o anýlarda…”
Gözlerini açtýðýnda bulamazsýn ya kendini dünyada
Kendini de aramaya çýkar insan, bu ýssýz patikalarda
Sonra bir mezar arasýn kendine mezarlýklarda
Hani bir demet çiçek arayýp da bulamazsýn ya
Hani bir tutam aný arasýnda kaybolursun ya
Hani bir yudum sevgi istersin de vermezler ya
Hani bir damla gözyaþý dökmek istersin de aðlayamazsýn ya
Ýþte böyle bir gelecek bekler insaný sonbaharlarda
Ýþte böyle bir ayrýlýk bekler insaný EYLÜL AKÞAMLARI’nda…
(((2002)))
DÝLEK ÇAKMAK



Sosyal Medyada Paylaşın: