Ben bir memleket sevdim
Sýnýrsýz toprak
Az öpüþmek sonsuz yaðmurlar
ve
Kýrlarda yeþil seviþmek…
Ey “Kemal”
Cihanda barýþ elçisi yýldýz
Sýðýnmacý kelimeler
Dökülen sözcükler yapraklar dilsiz....
Ey aziz Ýstanbul
Toprak kokulu ey vatan
Ve An/kara aðaçlardan düþen sarý
Ey karanlýklarýn imparatoru
Duy beni…
Dýþarýda amansýz rüzgar
Aynalar siz durun arkanýzda sýr dolu sözler
Sýnýrlarda tanrýlar
Her ölen Müslüman, ya da en dinsiz deniz
Ateþperest ölemez/ ölür her insan
Ama bombalar her an düþer
“Þimdilik Iþit þeytanýn elçisi bilinsin” mesela
Herkes inandýðý uðruna savaþýr
Ve ben bu ülkemde kömür telaþýndayým
Topladýðým her nefes az lokma çöplükte
Doyarým üþürken týkanýrken kelimeler boðazýmda…
Ah Ýstanbul ne güzel denizin
Kýyýnda sana ihanetle beslenen saraylar
Tanrýya ihanet þerbetine tek þahitsin
Balýk ekmek helal lokma
Ve Tahtakale
Gökte ezan iki güvercin
Allah varsa ceza versin
Birde ben üþürken bana sarýlsýn
Yakarsa eðer bu rüyalarý satanlarý….