Güz Yağmurları

duymuyormuþ gibi yapýyorum
en his ses
bir þeyler anlatýyor
ince uzuvlarýný eleyip dinliyorum
dinliyorum
günler çabuk geçiyor

hem
nereye baksam boþ
aðaç desen
koptu kopacak bir yaprak ile
günleri oyalýyor

karþýda bir hayli insan var desem de
hepsi bir birinden habersiz
bir fareler gözlüyor ara sýra
bir de aramýzdaki sesin
uzaklaþýyor
derken yeni biri
mesafelerin en güzelini
gözlerinden düþürüyor yere

sonra nereden çýktý bu tabela
bu yol nereye gider
saat kaç
geçer mi gece treni derken
unutuyorum seni hiç sevmediðimi

el sallýyorlar
o beyaz hava ve rüzgar
kiminin eteklerinde bahar oluyor
söylemiyor duygusu dalda seken kuþ
bilsen ne kadar mutlu
seninle veya sensiz

bir þey satýyor camdan bakan adam
gecenin bu saatinde sigara içip göðe bakýyor
bahtiyar sular gibi berrak
ýþýltýsýný çalýyorum yüzünden
kederi ayaklarýmýn altýnda ezilen
baþka birinin varoluþundan sana sýðýnýyorum

hayýr
ben bu harabelerde nöbet tutmak istemiyorum
yenilmiþ ordularýn son nefesinde
rest çekiyorum seni beklemeye
binlerce ölü arasýndan yüzünü iyi hatýrlayan biri olarak
unutuyorum seni hiç sevmediðimi

çeliþkiler gidip geliyor
ayný yerde bekleyen suçsuz bir garip gibi
kalemini oynatmaktan baþka çaresi olmayan
aðlayan güz yaðmurlarý
düþünürken kaldýrýmlar ýslanýyor
zor oluyor geri çekmek bu sonsuz yalnýzlýðý
unutup unutup uzaklaþýyorum senden

haydi baðla diyor þair
anlatmanýn daha ötesi deðil de ne
susup geri çekiliyoruz kalbimizdeki sese.















Sosyal Medyada Paylaşın: