zaman ağlıyorsa aklımın pınarında

zaman aðlýyor aklýmýn pýnarýnda
düþüncemin hastasýyým ben
maviyi seyrediyorum uçurumun kenarýnda
ben düþerken seni düþünüyorum
sevgili
sen?

ziller çalmýþ oynuyor birileri
kangren olan fikrim gül’ü bilmez
toplamýþ kýrdaki kelebekleri
þimdi çorak,
þimdi bitkin
batýyor bedenime dikenleri.

hayallerim ürkütür yaban daðýmý
mýsralar incitir panjuru dökük pencerelerimi
sarmýþ sarmaþýk baðýmý
ben zor
sen uzak sevgili
bilinmiyor kaybedeni.

Sosyal Medyada Paylaşın: