Ey Yar

Söylesene hiç delik deþik oldu mu yüreðin?
Belki haberin yok ama,
Defalarca sýktým kurþunlarý
Gözlerimin önünden gitmeyen hayaline.
Ben nekadar istemesem de,
Yaptýðýn o kalleþlik dolduruyor öfkemin þarjörünü.
Ve her hatýrladýðýmda
Boþaltýyorum yalancý umutlarýnýn üzerine.
Oysa ki güller dikmiþtin gönül bahçeme.
Sulamýþtýn yeþertmiþtin.
Nasýl oldu da kendini layýk gördün bu öfkeye?
Sana hiç yakýþtýramadým ve
Senin bu pervasýz gidiþinle
Yüreðimi hiç yatýþtýramadým.
Yanardaðlar gibiyim.
Azgýn nehirlerin,
Dipsiz kuyularýn dibiyim.
Ne söylesem boþ ne yapsam nafile.
Dizginlemek mümkün olmuyor içimdeki hýrçýn yanlarýmý.
Gem vuramýyorum duygularýma.
Kasýrga olup söküyorum içimdeki sevgi baðlarýný.
Sellere dönüyorum kimi zaman.
Sularýna garkediyorum aþk çiçeklerimi.
Depremler yaratýyorum birdenbire.
Tarumar ediyorum gönül köþklerimi.
Artýk sözüm geçmez oldu bu deli gönlüme.
Dilim lal kulaðým saðýr sanki.
Ýþlemez oldu hiçbir nasihat.
Viran oluyorum.
Ziyan ediyorum kendimi.
Ve gittikçe kendi küpüme zarar veriyorum.
Ey yar...
Sen gittikten sonra bu diyardan,
Sensizliðe bu yüreði alýþtýramadým.
Ben sensiz yaþamayý birtürlü baþaramadým...
...............................murat bulut
Sosyal Medyada Paylaşın: