yaþamak denen illet tuttumu adamý yakasýndan ne söz kalýyor geriye ne aðlamak bahsi için için damýtýyorsun küfür gibi yüzüne sürelen izleri sorsan hep güneþli günler mavi gökyüzü balýklar kanatlý yüzüyor yýldýzlarla balýklar oysa bendeki seni içten içe kemiren açlýk dirhem dirhem azalýp düþüyorsun ekmek gibi terimden ya uykudaydý ya sarhos bir anýna denk geldim sevdanýn ne benim sevgimden haberi var ne küllerindem herkes bir hayatý kaçýrmýþ batan bu gemiden oysa sen söyleyince dilleniyor eski kelimeler uyanýyor en ýssýzý baharlarýn uyanýyor en acýsý hatýralarýn
yaþamak denen bu illet kelepçe 7 adým ileri 7 adým geri saya saya iplere çekeceðiz bu mavi bu uzak bu ulaþýlmaz gökyüzünün altýnda yinede umut satacak öten her kuþ anýlara bulaþan her rüzgar uguldayarak oksarken bu cocuksu bu yalnýz çýplak bedenlerimize her dokundugunda
beni gençligimin baharlarýna körpe gecelerimin ürkek bir kýz gibi hayalini kurdugu yakamozlu bir denize gömün haziran olsun bahar gibi selam etmek isterim bensiz geçirecegin bütün Temmuzlara
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turaçç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.