Kahramana Yolculuk

belkilerden düþmüþtün
keþkelerden deðil
ömrün boyunca yakýþacaktý sana ’gibi’


çöldeki vahanýn sabýr duasý gibi
rüzgar gölgesini saklamýþtý yüzüne
insanlarý ve þarkýlarý tanýmýyordun
ormanlarla komþu olmaya çalýþýrdýn
dað köylerinin sert koþullarý vardý
tebessümünü okþarlardý ama
bir buse vermezlerdi
gel yanýmýza demezlerdi
tek baþýnaydýn
cesareti öðrenememiþtin
masumluðun çok þaþkýndý
görülmemiþ düþlerin
cýlýz

iþte tam
vakit gece yarýsý
yalnýzsýn
merhametinle birlikte


yaþamak boþ
insan basit
aþk ölsün

demiyorum yanlýþ anlama
zamanla öðrenirsin
acýnýn ateþle dostluðunu
ve bozgunlarý görüp
terini közle silmeyi


þunu dedim
ses versin kalbin ve
boðulmasýn benliðin alçak insanlar deryasýnda


efkarýndan korkmadan çýðlýklarýný katabilmelisin yazdýklarýna
kara rengi çocuk uykusuna bela edenlere
kurþun sýkabilmeli sesin
yorgun iki aðacý seviþtirebilmelisin bir tabloda
kalbindeki açlýða ’doyamam’ dedirtmelisin
bayýr çiçeklerine kendini tanýtabilmelisin
yardým istemeden
o zaman yaðmuru eksiksiz seversin

ömrün boyunca beklediðin mucizenin kendin olduðunu kavrayabilirsin
avcun bir nehir ve kýyý boyu yürüyen sensin
yaralayan ezeli bir figan ömür boyu seninle
korkma gül bahçe de gül bulamazsan
küfrün veya dinginliðin azmin ya da yenilmiþliðin
söylediðin marþlarla silkelenir umutsuzluktan
içindeki boþlukta kaybolan çocuðu bulabilmelisin her seferinde

kaybolmak istediðin sonsuzluða deðer bir sevgiyse
ve dersen ki
yaþanmamýþlýk hissi acýlardan daha acý
gözüm kara aþka
dersen ki
yakalayamaz beni
nietzsche’nin yaralý zerdüþt’ü

göçükte ölmenin alýþkanlýk olduðu bu çaða
anlatabilirsen kum gibi daðýlýþý
ve çýðlýklarýna saldýranlarla yüzleþtirebilirsen
kimsesiz bakýþlý çocuklarý
sesinin yankýsý dimdik ayakta durup
kahrol ’çürüyüþ’ diyebilirse
gücenmeden kadersiz toplumlara
yanlýþlaþan vicdanlara lanet okuyabilirsen
uzak bir geleceðe inancý hatýrlatabilirsen eðer
sendeki kahraman kendinsin

güneþin yeni bir çaða doðmasýna tanýklýk edecek tüm kahramanlar
çocuk mavisi dünyayý ele geçirecek
iþte o gün geldiðinde
doyumsuzluklarýyla kendini yok edecek gözyaþýyla beslenenler...










ey alnýmýn nakýþý
kýrýþ kýrýþ oldu özlemim
o çocuklar bana da sarýlsýn bin kere.


Sosyal Medyada Paylaşın: