GURBET ÇİÇEĞİ II
Suskun bir þehir gibiydi gurbet çiçeði yüreðinin kalabalýðý yüzüne yansýrdý hep
konuþmaz öylece izlerdi ýslak caddeleri
yaðmura kapýlýr aþka susardý
kimse bilsin istemezdi yýkýlan hayallerini
gizlemeye çalýþýrdý
o ürperen bakýþlarýný
o titreyen ellerini…
Akþamýn ayazý vurunca tenine kýzýla dönerdi yanaklarý
dokunmak isterdim
korkutmadan incitmeden
sarmak isterdim kollarýma
aþka olan inancý yüreðinde bitmeden
azar azar sevmek isterdim
hiçbir zaman gitmeden terk etmeden
erkekcesine!
ama korkuyordu gurbet çiçeði
hem sevmekten
hem sevilmekten…
Farklý bir buðusu vardý gözlerinin gülüþünü gören yýldýzlar ferini kaybeder
ay kendini buluta gizler
güneþ alevini yitirirdi
bakmalara doyamazdým
tek zayýf noktamdý duman gözleri
beni bende bitirirdi…
Ýnceden bir sýzý gibi çöreklenince gönlüme bu sevda dayanamaz aðlardým…
yüreðim yangýn yerine döner
kurumaya yüz tutardý gurbet çiçeði
oysa ki onu yeniden yeþertmek
yeniden güldürmekti tek isteðim
bilmiyordu ama
oydu hayatýmýn tek gerçeði…
Yalnýzlýðýn verdiði yetkiye dayanarak gidip ellerinden tutmak
kollarýma sarmak isterdim
ah gurbet çiçeði kaldýrým kelebeði
bir günlük bari olsa konaklasaydýn gönlümde
ben ki aþk sarhoþu biriyim
kimine göre zýrdeliyim
anla be güzelim
bugün de efkarýn en dibindeyim…
Eskimeyen þarký gibi dilimden düþmeyecek adýn
elveda gurbet çiçeði…
yine geldi çattý acýmasýz veda vakti
sen ki gerçekleþmeyen gayem
sen ki hiç bitmeyen hikayem
sen ki benim son sözüm
sen ki yarým kalmýþ þiirimsin
beni kollarýna hapseden
gurbet kokan þehirimsin…
13.11.2014 [E.Y]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.