Ne gerçek þey þu yalnýzlýk… Hiçbir þey acýtmaz onun kadar, Yakmaz ne öfke,ne keder! Çoðu ayrýlýklarýn bitmeyen fýrtýnasýdýr, Kasýp kavurur günlerce,gecelerce. Çoðu rüzgarlarýn harmanýdýr, Umuttur ekinlere! Ve davettir dikenlere; Batar sen dokundukça!
Ne tuhaf þey þu yalnýzlýk… Kömür karasý gecelerin sessizliðinde, Ay ýþýðý düþlerin Hiç yaþanmamýþ,görülmemiþ illerinde Bir tuhaf duraktýr yalnýzlýk! Her yolcunun mutlaka uðrayacaðý, Ýþlek bir durak… Ah þu kararsýzlýk! Bazen gönül dese de býrak, Kurtul ondan, Nasýl kurtulursun; Kendi yalnýzlýðýndan?
Ne ölüm þey þu yalnýzlýk; Azrail gibi,ecel gibi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
allj Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.