Adın Senin

Adýn Senin
Ben diye baþladýðým her cümle,
Sen olarak çýkýyorken dilimden.
Kendime ait tüm yaþam belirtilerim,
Yavaþ yavaþ azalýp, seni çoðaltýyorken yüreðim,
Ben...benim nasýl diyebilirim ki,
Senin olduðun bu yerde.
Bildiðim dillerdeki tüm alfabeleri kullansam,
Yine de kelimeler kifayetsiz kalacak,
Anlatmaya kalksam, dilim lal,
Cümlelerim anlamsýz olacak.
Ne zaman adýn bulunsa en baþýnda,
O zaman bütün alfabelerdeki her harf,
Bir anlam, bir mana bulacak.
Bilmiyorsun...

Yaþamýn anlamý oluyor ömrümde senin adýn,
Karanlýðýn içinde parlayan yýldýz gibi,
Bir þeyler anlatmaya çalýþýrcasýna.
Nereye dönsem, nereye baksam,
Sana dönüyor yüreðim yine de pusula misali.
Bütün çaresizliklere inat,
Acýlarýn ardý kesilmese de,
Ýçimde senin adýn var ya diyorum,
Ve...yeniden diriliyor içimdeki umutlar.
O zaman yeniden merhaba diyorum,
Yeni doðan güne, güneþe...
Senin adýn tamamlýyor eksik yanýmý,
Bilmiyorsun....

Uykuya dalmadan en son düþüncem,
En güzel düþlerim oluyorsun.
Sabah güne ilk ýþýðým,
Günün aydýn diyen güneþim oluyorsun.
Her yerde bir bahar havasý yaratýyor senin adýn,
Yüreðim bir çocuk, yeni yetme sevdalý gibi,
Yalpalayarak yürüyor ayaklarý yerden kesik.
Yeniden kelimelerin efendisi oluyor dilim.
Adýn senin diyorum ya senin adýn.
Þu dünyada benim tek tadým.
Bilmiyorsun

Blueangel65
Sosyal Medyada Paylaşın: