Haný bazý anlar vardýr Ýnsan dalýp gider ufuk çizgisine Sanki birini bekler gibi Bile bile kimsenin gelmeyeceðini
Hani anlar vardýr Ýnsanýn diline takýlýr Maziden kalma bir ezgi gibi Nereden anýmsandýðý unutulan
Ýþte öyle bir andayým þimdi Yüreðim karýþýk belirsizliðin tam ortasýnda Bir sevda uðruna kül etmiþim umutlarýmý Köleliðe parmak basmýþým Kanýmdan mürekkep ile Sanki gönüllü tutsaðý olmuþum Acý bir þekilde beni mutlu eden hüznün
Aðlamak nasýl bir duyguydu Sahi ya Ben ne zamandýr aðlamýyorum Ruhum yýkanmýyor Acýlarým batýyor içime Sessizce dualara dalarken ben Ýçim burkuluyor seslenecek bir sen yok diye
Ne zamandý unuttuðum Solumu mutlu eden O aþk denen duyguyu Olur mu aþksýz insan derken Ýnsanlýðýmýzý yitirmiþiz Sahte aþklarýn peþinde koþarken ….
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.