Kederlerden sýyrýlýp, size uzanan eli
Kibirlere bürünüp, kýrmayýn efendiler.
Türküyle naðme naðme, sevgi þakýyan dili
Riyakârca kandýrýp, yormayýn efendiler.
Bir gönül vuslatýný, görüyorken düþünde
Ýçindeki o huzur, açarmýþ gülüþünde
Ulu bir haþmet vardýr, mavide uçuþunda
Kuþlarý kanadýndan, vurmayýn efendiler.
Aþkýn adý semada, ruha deðdiði zaman
Huzurun bereketi, tütermiþ duman duman
Þeytanla yoldaþ olur, zulme gözünü yuman
Nefsinizle hayaller, kurmayýn efendiler.
Olur mu seven özü, yalan ile kandýrmak?
Vuslat þerbeti diye, bir zehire bandýrmak
Her nefeste gönlünü, ateþlerde yandýrmak
Sonra dönüp halini, sormayýn efendiler.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.