887 Bu gidiþle buzlar çözülmez…
hep þu kahpe geceler neden ki
dolaþýr baþýmýz da kara bir bulut gibi
bir yanýn da cýlýz bir aðartý
diðer yanýnda karanlýk bir karartý
bizse tam tamýna ortasýnda kaldýk o karanlýðýn
yarým yamalak bir halde dost biçare kalmýþ ömrümüz
sanki de kör bir uyku bu dost
sersemliðimizden serilmiþ altýmýza post
uyutulmuþçasýna salak gibi uyuyoruz
ve neden hep irkiliþte biz ürperiyoruz
çökerken sýzýlar içinde
diz kapaklarýmýzýn üzerine
günden güne daha da düþeceðiz bu gidiþte
oysa ki biz bu denli zavallý deðildik geçmiþte
beynimden kalabilmiþ olan o son kanýmýz da çekiliyor
bu
a
y
a
k
lar kime ait yine hangi yanlýþ melânetteler
ellerimiz berduþ gibi
yüreklerimizse kir içinde de boðuluyor
söylesene be dost sence bu ülkede
bizlerin bilip de göremediði neler oluyor
ihanetleri karþýlamaktan hep acýyor ellerimiz
öylesine de zor ki
us’un görkeminden niçin yoksun hislerimiz
tutsak ölçümün bir neticesi olamaz ki
prangalý durma hakký verilmiþse toprakta
tüm alçaklarýn hýþmýndan
bizler yoksa hep suskun mu kalmalýyýz
daðlanýp aðlarken sinem
sinsice baþýmýz koparýlýyor köklerinden
bu
g
e
c
e
de ne gecesidir acaba böyle söyler misin dost
bu dondurucu soðuða da kim düþürdü aðustosu
aðustos böceði miyiz ki biz
zýr
zýr da ötüyoruz hiç durmadan
oysa buz kesmiþti tüm beyinler o dokuz kasým gecesinden
ve hala da o buzlar bir türlü çözülememiþ olmasý da neden
-beyinsiz ödleksiniz…bu da nedir ki be dost bir söylesene
elinden þakþaðý çalýnmýþ küçücük bir velet gibiyim
hüznün ipi boðazýmýzda
i
k
en
üzülüp kahrolmamasý nedendir þu yüreðimizin
sefillerin hainliðine biz neden ki aptalca bulaþýyoruz
özümüz erirken hiç deðerleri olmayanlarýn ellerinde
daima çýkarýlýyor kara bir zemheri soðuðu donduruluyoruz
bu vatan evvel ahir bizim vatanýmýz da
bu güneþ benzemiyor ki hiç bizim vatanýnkine
aþkla sarýlsam bile donuyorum þöyle böyle bir biçimde
oysa kahredici nice lavlar kaynýyor içimizde
bu gidiþle iflah olmayacaðýmýz da gün gibi aþikar
hani nerede kaldý gündüzler el ve kolumuz þikar
yüreklerimiz çýrpýnarak donuyor biz de donuyoruz
ve örtsek bile o þanlý bayraðýmýzý üstümüze
biz yine yurdun bir köþesin de hýçkýrýklar içinde donuyoruz
mecburen yine yataðýmýza hunharca uzatýlýyoruz
halkým bir birlik olsa belki o zaman hiç aldýrmam
siper ederiz göðsümüzü bu vatana hiç kormadan
kendi elimizle izbe bir boþluða pat diye düþüyoruz ya
bak iþte bitti hülya
söyle be dost hala anlamýþ deðiliz
nedendir bizim için için erirken bu derece donmamýz…
(10.11.14) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... -Dert üstüne dert sundun… Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!