Ali...
Hoþça kalamadým yittiðin günden beri
Geride býrakýlan acý bir temenniye inat aðlýyorum hýçkýrýklarla
Çýðlýklarým sessizliðimden kaçýp kurtuluyor
Ýsrafil’in Sur’u vuruyor ve dudaklarým büzüþüyor
Gurur yapmadan açýyorum gözlerimi
Gözlüklerin ardýna saklamýyorum altýndan damlalarý
AÐLIYORUM…Aðlýyorum..aðlýyorum
Maneviyatýn sýcaklýðý üþütüyor bedenimi baþtan aþaðýya
Kararan dünyam aydýnlatýyor ukbamý
Bilemedim hiç bilemedim ,yarýnlarýmý
Koydum kendimi bir fýrtýnanýn ortasýna
Her mutluluðun sonu gibi bildim bu baharý da
Simdi kýþa vurdu her yaným
Üþüten bir yalnýzlýkta…Bir dostu daha vuslata saldým
Teselliyi ,ayrýlýkta olan birlikte buluyorum
Ademde olmayan Ýntizardan mutlu oluyorum
Ýstihdam olunduðum davama sadakati görüyorum
Sevk olunduðumuz yola razý oluyorum
Ve kader buna da müsaade etmiþ diyorum
Birimiz þarkta, birimiz garpta, birimiz cenupta, birimiz þimalde, birimiz âhirette, birimiz dünyada , birimiz Japonya da birimiz Ankara da olsak biz yine birbirimizle beraberiz.
Ama yinede
AÐLIYORUM…AÐLIYorum..
Gurbete uðurladým nice baharlara , bir mevsim daha ekledim
Fani olduðum vücutlardan bir diðerini daha hasrete baðladým
Sahibimin adýna bir asker daha hizmete gönderdim
Gözümün nuru ilk vakfýmý Japonya ya uðurladým
AÐLIYORUM…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.