YEÞERMEK KASIMLARDA….
Biz ki kasýmlarda yeþeririz hepimiz…
Üþütmez fikrimizin zikri bizi
Topraðýn misaký damarýmýzda gizli
Ha sarýsýndan donmuþ Sarýkamýþ
Ha dökülen denizlerin ýlýk Ýzmir’i yakýlmýþ sularda…
Boðazda Çanakkale
Ey aziz Osmanlý
Kürdü Çerkez’i Laz’ý Türk’ü
Daralýrken yaþamak az Mustafa Kemal gerek
Selanik’ten doðan bir güneþ
Mavi parlak bir gelecek
Batarken tüm umutlar sen doð yeniden
Adýn on olsun yaþasýn
Solsun dýþarýdaki mevsimsel her þey…
Seni yaþatabilmek seni…
Kitabelerde hitabelerle
Deðil resimler çizemezken seni
Anlamak beþi geçmeden seni…
Eþkali görülmemiþ gölgeler satarken vataný
Sarýlmak tüm benliðindeki fikirlere
Avutamaz kasým döken yanlarýmýz
Biz üzülürken de yeþeririz aklýmýzda hep sen
Yüzünü görmek deðil mesele ufkuna idrak (varmak) asýl düþünce…
Ýstikbal gökteki mavi gözlerinde
Sesin derin bir týlsým
Kim uyutabilir ki bizi kim
Sen söyledin biz içimizde yeþerttik…
Tenin çürüdü biz büyüdük ama sen hiç ölmedin
Ýçimizde derin o sözlerin
Yeþerdikçe yeþerdik saatler dokuzu beþ geçe
Kasýmlar bahardýr filizlenmeye senle dolu
Kulaklarýmýzda derin o fýsýltýn,
“… memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hýyanet içinde bulunabilirler. Hattâ bu iktidar sahipleri þahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düþmüþ olabilir.”
Tenin çürüdü biz büyüdük ama sen hiç ölmedin
Ýçimizde derin o sözlerin
Yeþerdikçe yeþerdik saatler dokuzu beþ geçe
Her dakika sen hep kal aklýmýzda
Her kötü gün sana gebe
Mevcudiyetimiz sana amade
Az suskun çokça özlem var içimizde…