Aðlamak zor gelmiyor artýk Sensizlik yetiyor yaþlarda boðulmama Kurtulsam da, çaresiz yakýnlýklar sokuyor beni yaþlara.
Masallardaki periler kadar uzak Onlar kadar imkansýzsýn bana Belki de imkansýzlýðýn baðlýyor beni sana. Ellerini uzatsan, gözlerimdeki perdeyi aralasan Biraz önümü görsem, yüzünü görsem biraz.
Sýzým gittikçe büyüyor Acýlar civa parçalarý gibi birleþiyor. Her an yenileri ekleniyor Üzerinde ‘AÞK’ yazan hançer Kalbimi kesmeye devam ediyor. Günden güne kanýyorum, ölüyorum...
Sanki, fareler beynimi kemiriyor. Boðazýmda düðümleniyor nefesim. Kurtuluþun adý SEN oldun Ama ne sen bundan haberdar oldun Ne de ben senden vazgeçer oldum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yücel özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.