Ay kirlenmiþ suya düþürmüþ gölgesini, Kýyýyý döven dalgalarýn hýþýrtýsýnda Derin bir ürperti esmer sularda Seril kum gibi ayaklarýma Seril kollarýma, kessin sular sesini Saklasýn gözlerinde gecenin rengini Gel Bir kere de karanlýk ölelim…
Devleþen karanlýðýn yamacýndan Akarken sesine sesim Kimseler bilmesin sýrrýmýzý Demiþtim sana: Sevaplar kadar günahlar da kutsal Ve her yasaðýn gölgesinden Bir cennet düþer yüreðe Boþ ver Sevdiysek Gel bir kere de karanlýk ölelim…
Ölümü ýþýk diye tanýmlayanlara aldýrma! Yanmak bir nefeste Kavrulup yok olmak bir tende Ölmek çok kolay Sen aþkta var ol da göreyim Þimdi geçen günlerin ardýndan Sevmiþtim diyorum Sevmiþtim seni Demiþtim: Gel bir kere de karanlýk ölelim
Sen gittin baþka bir yürekte yalanýz öldün Cesedini kaldýrmak yine bana düþtü…
Jengar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
JENGAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.