YALNIZLIĞIM!.

Hiç sevemedim akþamlarý,
Kör karanlýklar kaplardý hep üstümü.
Yine çökerdi hüzünler yüreðime,
Ve çýka gelirdi yalnýzlýðým.

Neydi bu amansýz kavgalar,
Ruhumu saran bu dehþet.
Neden direksiyonununda deðilim hayatýn?
Meçhule götürüyor beni bu amansýz yalnýzlýðým.

Sus , pus olmuþum sesim boðazýmda düðüm.
Karanlýk üþütüyor, yalnýzlýk da ruhumda donmuþ.
Nasýlda ürperiyorum,tüylerim diken diken.
Sevenimde yok üstelik , sevdiðim olsa bari,
Býrakamadý peþimi baþ belasý yalnýzlýðým.

Sosyal Medyada Paylaşın: