HER ASRA HAS AŞK

Ya Deliyiz ya ahmak ya divane,
Bize reva lakap bunlar görülmüþ.
"Aþk"uðrunda dönüyoruz pervane,
Ýbriþim ipekle cidar örülmüþ.

Bilen bilir cidar yürek zar’ýdýr,
Edep haya gönlümüzün Kâr’ýdýr.
Ýçimizi yakan aþkýn nar ’ýdýr,
Yanmak bize Rab’den lütuf verilmiþ.

Hani diyorlar ya o aþklar nerde,
Diyenlerin vardýr gözünde perde.
Aþk çok hastýr yaþandýðý devirde,
Her Asra bir Mecnun Leyla yazýlmýþ.

Herkes bir mana yükler aþk denince,
Þöyle böyle tarif eder kendince.
Alev ateþ Yüreðine düþünce,
Ferhat daða Mecnun çöle sürülmüþ.

Bu kul da aþk sürgünü yiyenlerden,
Þükreyleyip haddini bilenlerden.
Sabýrla içine sindirinlerden,
Kimi ateþ bu kul suyla kavrulmuþ.

Ateþte gül yetiþtirdim haz ile,
Yaren oldum yürekteki köz ile.
Ýncitmeden sevdim binbir naz ile,
Severek kibirden Nefsten den arýnmýþ.

Kul TÝRYAKÝ o aþk ile pervane,
Sadýk yardýr ikrarýna sözüne.
Döner amma kýblesi tek bir yöne,
O düsturla yunmuþ yumuþ durulmuþ.

04 Kasým 2014
00.12
Ist.
Sosyal Medyada Paylaşın: