E F T E L Y A...
Kýþlarý aðlattýk bugün gözlerimizde
Soðuklarý çizdirdik
Bembeyaz bir güneþ gülümsedi uzaklardan
Ve dedi ki insanoðlu Nereye kadar bu yalnýzlýk ey kýþ
Nereye kadar bu siyahýn hükmündeki beyazlar...
Nereye kadar sevdiðim?...
Bir düþ gibi güzeldi ilk önce
Ýnsanlarýn gözlerinde elmaslar parlardý
Sonrasýnda hüzün parmaklýklarý ip ince
Ýnsana neler yaþatýrdý
Beyaz karlara düþen en güzel yaþtý
Ýnsan oðlunun aþktan akan yaþlarý
Ve unutmadý kýþlarý sevmese de yüreði
Elbet gün gelecek görecekti o da sevgiyi...
Þimdi derinlemesine gelen bir kar kokusu
Burnunun ucunda beliren bir ten beyazý gibi
Sevdayý soðuk hissetti birden, aþk üþüttü mü ne?..
Ve elbet tek unutamayacaðý
Bu beyaz cennet içerisinde olan yegane kardelen sevdasý...
Ve þimdi en derinlerimde yer alan Kýþýmýn Aðlayýþý
En güzeli de dudaklarýma düþüvermendi gözlerimin renginden
Ey Kýþým... Ne kadar uzun olsan da dehlizlerim de unutma
Baharlar gelse de saflýðým sen gibi olacak elbet...
Sen gibi olacaðým elbet Caðnem...