Eski bir plâk sesi kulaðýmdaki Onca cýzýrtýnýn içinden sýyrýlýp, düþüveriyor içime kokun
Pas tutma dilimde hayat, býrak konuþayým
Yaný baþýmda sigaram, çakmaðým ...
Usulca fýsýldasam geceye ’þerefe’
Cevap verse ,
_ Ellerime dokun ...
Bir avuç yýldýzým olacaktý belkide, Dudaklarýmýn kenarýný kýzartan o bir yudum þarap Yetseydi güneþi ayýltmaya günün ilk saati .
Aðlamamak için iç geçirdiðim bu yerde Ne çok yapraðýn gözyaþý birikmiþ oysa Toprak kendini her teslim ediþinde bahara Keþke benide bahtýna küskün bir tohum saysa ...
Dilsiz bir çocuða ses verircesine Haykýrsam týka basa doldurup aðzýmý Utancýndan kýzaran kimsesizliðime nispet olsun diye
Buruk bir yalnýzlýðýn týnýsýný emzirse gözyaþým Yürüsem ýslak ayak izlerinin üzerinden de, varsam yanýna
Ben biçare, ben suskun , sevgiden yoksun Sen yoksun ...
Kendimden daha zavallý kederimle harman olmuþum öylesine Elleri sýcak olan anlamaz beni, bilirim ...
Dokunmasýn ellerime kimse istemem ! Ayrýlýðýn izleri yok olmasýn göz bebeklerimden de Sevdiðim gözlere, bunun hesabýný ömrümce veremem ...
Kim bilir;
Düþünce sarhoþ bir akþamýn en dibine Tutar çekersin ellerimden beni belki, kendi þehrine Azada düþer bu zavallý kalbin sahibi beden Kaygýlanmadan, korkmadan, düþünmeden ...
O þehrin ýþýklarý kandýrmasýn seni, inat et sevme karanlýðý, içimdeki sevdayý görmeden ...
Gülþah Gayret
Tekirdað
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.