Sensizlik..

Yürüyordum yalnýzlar rýhtýmýnda
Sonsuzluða doðru emin adýmlarla!
Aklýmda vardý bin bir çeþit soru.
Diyordum kendi kendime oda beni düþünüyor mu?
Seni senle yaþamak varken.
Neden gözyaþlarý neden bu yalnýzlýk?
Ben sadece senle mutlu iken.
Yetim bir çocuk gibiyim artýk.
Gönlümün en ücra köþelerinde izlerine rastlýyorum.
Ýzlerini gizliyordum karanlýk düþüncelerime
Her gün biraz daha sensizleþiyorum
Hani söz vermiþtin hem de ... sözüydü..
Ne söz kaldý ne de baktýðýmda hayallere daldýðým bir çift göz…
Sadece kalbimi alýp gitseydin
Ve bana býraksaydýn umutlarýmý yarýnlarýmý
Býraksaydýn da papatya misali gün doðumun da açýp
Duvarlarýn üstüme geldiði.
Kendi sesim de boðuldum.
Gecelerle kalsaydým…
Ve artýk sen yoksun sevgili…
Bu filmi tek kiþilik oynuyorum…
Çoðu zaman sen oluyor…
Kendimi seviyormuþ gibi yapýyorum..
Sosyal Medyada Paylaşın: