tut ki bu gece sen kokuyorum milyon soluk menekþe dile gelirde vebal fukarasý kök dalý incinmiþ topraðýn baðrýnda kanayýný görmez ki göz
karþýmda þekli bozuk bir rüzðar yakasýný ilikler savruduðu özlemi toplar dil kenarlarýna onunda týrstýðý uðultu dilimde dedim de yetmiyor söz
ay geceleri ne yapmalý kýrýk bir masanýn yaný baþýnda titrer bir mum hayallerimin yansýmasýda o loþluk varya hep sana yeminlenir kendinden býrakmadýn ki bir iz
beden arzuda ne kadar umutsuz olsada geliþin ise bir yastýk ve yorgan þahiliðinde tere ve nefes alýþýmazdadýr budur elbet aþk niyaz
her bekleyiþim ömürden çaldýklarýný geri sayýma düðümlemiþ yahu seviþmelerimiz gelsin aklýna aklýnda tutamýyorsan bir kenara yaz