sen beni görmüyorsun koca bir kentin yalnýzlýk afiþiyim ben binalar sokak vede geçtiðin her yerde ben yüzümden bir ben daha varým sayým hatasýnda iken ben kaçým
kadýnlýk baðlý uzun saça çýkýk kalçaya bakarmýþ lakin bacaklar çarpýk öyle mýhlanmýþ ki gidiþine zerre kýpýrdama yok yollara bakmaktýr tek suçum
kent yýðýntýsý þu Ýstanbul’unda tadý tuzu yok artýk soframda ise ayrýlýk gündüz dursun gece daha çok belli ediyor kendini yani hayaline bile açým artýk
hedefimde nelerin olduðun anlatmaya kalksam uzanýr cümleler boylu boyunca ve sayfalar tükenir þairliðim ilham perisinden bedel diye hüznü yazmaz mý? bildiðin gibi varda hiçim
bu kadar sevgi yaðmasý yüreðe inan ki sýðmaz niye darlandýðýmý da söyleyeyim sana... yokluðunda kan aðlýyor içim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.