I
Az sonra demir alýp gemiler de gider
Ve tüm yapraklar bir sokaðýn en ortasýnda azat edilir
Kömür kokulu þehirlerin koynunda uyur koca bir yalnýzlýk
Alabildiðince tenhalaþan caddelere düþen gölgeler
Karardýkça üþür, üþüdükçe düþer tüm pencerelerin gözleri
Ve
Üþüyen mevsimin üstüne yýrtýk bir gömlek diker gök
II
Eski ezgilere kalýr sokaklarý uyutmak
Lambalarýn baþý eðik yerde adýmlar ve kaldýrýmlar
Rüzgarýn nefesinden geçer vagon dolusu insanlar
Yukarýda ay, yukarýda yýldýz hemen altýnda bir gecekondu
Sýðýnmacý çocuklarýn kerpiç duvarlar arasýnda uyuyan rüyalarý
Sabah açýlmayý bekleyen perdeler ve bulutlu düþler
III
Aðaçlarda üþürmüþ aðlarken “sonbaharýn gözyaþlarý”na
Çiy düþen þarkýlar ve üþüyen tüm serçeler sýðýnmacýdýr bir/az þiire…
Yapraklarda solar zaman dolduðunda yaz geçerken
Boynu bükük kalýr geride bahar
Yaðmurlarda aðlar yaprak dökerken camlara dokunan iklimlere
Ah o yüreðimde yediveren açan güller þimdi gelmeseydiniz aklýma….